LOADING

Type to search

Eikenprocessierups: natuurlijke vijanden

Woontips

Eikenprocessierups: natuurlijke vijanden

Share
Eikenprocessierups natuurlijke vijanden

De eikenprocessierups heeft brandharen die ernstige jeuk en huidproblemen opleveren. Veel mensen hebben hier last van tijdens de zomermaanden. Gelukkig zijn er een aantal natuurlijke vijanden van de eikenprocessierups die de overlast kunnen verminderen. Dit kunnen ze echter niet alleen, waardoor het in veel gevallen een goede oplossing is om een professional op het gebied van processie rups bestrijding in te schakelen.

Vleermuizen en vogels ter bestrijding van eikenprocessierups

Vleermuizen, vogels en sluipwespen zijn natuurlijke vijanden van de eikenprocessierups. Deze dieren kunnen dan ook helpen bij het bestrijden van de overlast die de in grote getalen aanwezige rupsen veroorzaken. De beharing van brandharen beschermt de rups tegen veel vijanden, maar niet allemaal. Het is dan wel belangrijk om een omgeving te creëren waarin deze soorten zich thuis voelen. Zorg bijvoorbeeld voor een aantal nestkasten in de tuin of verspreid deze als gemeente door de openbare ruimte. Kool- en pimpelmezen zijn vogelsoorten die eikenprocessierupsen voeren aan hun jongen. Vleermuizen zijn gek op de vlinders en de sluipwesp legt eitjes in het lichaam van de rups. Bij het uitkomen eet de wespenlarf de rups stukje bij beetje op.

Waar veel vogelsoorten de eikenprocessierups liever niet eten, wordt de rupsensoort wel interessanter als ze in grote getalen aanwezig zijn. Zo pakt de koolmees deze rups omdat het makkelijker is om te vangen wat voorhanden is dan om op zoek te gaan naar een klein groen rupsje. De koolmees kan er wel 800 voeren aan een mezenjong in slechts 2 weken tijd. De harige rupsen worden eerst gepeld voordat ze aan de jongen gevoerd worden. Ook de koekkoek kan goed overweg met de harige rups.

Rijke biodiversiteit

In de natuur draait het om balans. Als er een rijke variatie groeit aan planten, dan is er ook een variatie aan diersoorten en komt er ook een balans in het aantal eikenprocessierupsen. Door voor een natuurlijke leefomgeving te zorgen in je eigen tuin, voorkom je dat een enkele soort de overhand krijgt. Doordat natuurlijke vijanden altijd aanwezig zijn, houden de soorten elkaar als het ware in het gareel. Hier is niet alleen een rol weggelegd voor particulieren, maar ook voor gemeenten. Onderzoek laat zien dat de rups een stuk minder veelvoorkomend is op plekken met een rijke variatie aan planten en diersoorten, in vergelijking met plekken met een monocultuur van kort gemaaide bermen en rijtjes eikenbomen langs de weg. Groenaanleg en beheer waarbij de natuurlijke balans centraal staat speelt dus een grote rol.